– urodził się w 1868 roku w Shuri na Okinawie.
Jego prawdziwe imię to Gisu Tominakoshi, a znane wszystkim obecnie Gichin Funakoshi przyjął podczas pobytu w Japonii. Będąc nastolatkiem przyjaźnił się ze szkolnym kolegą, którego ojciec Yasutsune Azato, był jednym z największych ekspertów karate (wówczas jeszcze: to-te, nazwa karate została później przyjęta) na Okinawie.

To właśnie mistrz Azato był pierwszym nauczycielem młodego Gichina. Jako ciekawostkę można powiedzieć, że w owym czasie uprawianie karate (to-te) było zabronione, a wszystkie treningi odbywały się nocą w tajemnicy przed innymi.
Podczas nocnych treningów, mistrza Azato odwiedzał przyjaciel, Anko Itosu – także ekspert karate Okinawskiego. To właśnie oni oboje wywarli ogromny wpływ na życie Funakoshiego.

W 1888 roku Funakoshi został nauczycielem w szkole publicznej. Aby awansować na nauczyciela „wyższej kategorii” musiał zdać odpowiednie egzaminy. Kiedy mu się to udało przeniósł się do Nacha (miasto na Okinawie). Tam, w szkole średniej zaczął uczyć karate w ramach zajęć wychowania fizycznego. Wówczas jeszcze mało kto wiedział o karate. Około roku 1901/1902 szkołę w której uczył Funakoshi wizytował ówczesny pełnomocnik rządu do spraw szkół, Shintaro Ogawa. Wśród różnych prezentacji przygotowanych z okazji jego wizyty, znalazł się także pokaz karate. Na Ogawie wywarł on tak wielkie wrażenie, że po jego raporcie opisującym fascynującą sztukę walki, karate wprowadzono do kolejnych szkół średnich a później do podstawowych i organizacji młodzieżowych.

Tak karate zaczęło wychodzić z mroku tajemnicy. Kolejnymi osobami spoza Okinawy, którzy spotkali się z tą sztuka walki, byli marynarze Pierwszej Floty Marynarki Cesarskiej. Dowodził nimi admirał Dew. Marynarze ci w roku1912 zakotwiczyli w zatoce Chudo. Admirał był tak zainteresowany karate, że kazał swoim marynarzom przez tydzień ćwiczyć i przyglądać się treningom. Dzięki nim wieść o tej sztuce walki dotarła do Tokio. 

Minęło kolejnych kilka lat i w 1921 na Okinawie zatrzymał się w drodze do Europy, książe, późniejszy cesarz Japonii – Hirohito. Przed księciem zorganizowano pokaz karate, a prowadzacym go był Gichin Funakoshi. Pokaz tak się spodobał cesarzowi, że wiadomość o nim trafiła do gazet i do ich czytelników.
W 1922 roku Gichin Funakoshi pojechał do Tokio, gdzie była organizowana wystawa sztuk wojennych. Tam demonstrował, dzięki pomocy Jigoro Kano, twórcy judo, swoje karate w rożnych środowiskach. Aby karate (to-te)mogło mocniej zakorzenić się a Japonii, Funakoshi musiał przeprowadzić szereg zmian. Zmiany te dotyczyły nazw technik, kata, wcześniej niezrozumianych przez Japończyków, ich pisowni. Pojawiło się określenie „karate”, a także nowy sposób jego zapisywania. Wprowadził także jednolity ubiór dla ćwiczących, którego krój na przestrzeni lat ewoluował. W 1924 roku założył na Uniwersytecie Keio, pierwszą sekcje karate. Później dołączyły kolejne uniwersytety: Waseda, Hosei, Takushoku. 

W 1938 roku ( w biografi G. Funakoshiego podana wiosna 1936 roku), dzięki komitetowi społecznemu zostało wybudowane w Tokio mieszkanie i jednocześnie „ dojo” dla niemłodego już mistrza. Od jego pseudonimu literackiego, miejsce ćwiczeń i karate jakiego nauczał, nazwano Shotokanem.
Karate zaczęło stawać się coraz bardziej popularne a liczba trenujących stale rosła. Konieczne było więc znalezienie odpowiednich instruktorów, którzy mogliby prowadzić zajęcia.
Do Funakoshiego dołączył jego syn Yoshitaka, bardzo zdolny karateka. Szybko zyskał sobie zwolenników wśród młodych karateków.

Na Przestrzeni lat wśród jego wielu wyśmienitych uczniów, później instruktorów i mistrzów karate można wymienić: Yoshotaka Funakoshi, Shigeru Egami, Masatoshi Nakayama, Hidetaka Nishiyama, Hirokazu Kanazawa.
Gichin Funakoshi zmarł w 1957 roku w Tokio.

Oprócz stworzenia Shotokan Karate i wprowadzenia karate do Japonii napisał kilka książek na ten temat:
„Ryukyu Kempo: karate-do”? Karate-Do Kyohan” – książkę opisującą specyfikę stylu Shotokan
„Karate-do Nyumon”?”Karate-Do: My Way of Life” – swoją biografię? Książki te doskonale uzupełniają spuściznę jaką pozostawił po sobie Gichin Funakoshi.